Με άφησε ικανοποιημένο. Το παραδέχομαι ότι δείχνει στριφνό με αυτόν τον τρόπο γραφής αλλά η αφήγηση, ο κεντρικός χαρακτήρας, κάπου κάπου η πλοκή, σε παρασέρνουν και θες να μάθεις τη συνέχεια. Εγώ το είδα και σαν κύκλο, δηλαδή ο πρωταγωνιστής προτιμήθηκε, αναγνωρίστηκε, επαναστάτησε, ριψοκινδύνευσε, τον κυνήγησαν όλες οι παρατάξεις αλλά στο τέλος πάλι κατάφερε να το σκάσει με ελαφρές παράπλευρες απώλειες γιατί γκάστρωσε την κόρη του ευεργέτη του και μεγαλοπαράγοντα του χώρου. Τελικά τι ήταν αυτός ο άνθρωπος;Κάποιος φοβισμένος που θέλησε να κάνει τη δική του επανάσταση;Κάποιο προσεχεδιασμένο πλάνο εξαρχής για να κάνει αυτο που γουστάρει και να γλυτώσει; Αληθινοί χαρακτήρες, ωραία ανάπλαση εποχής Δικτατορίας, καλή γνώση της Ιστορίας και του τρόπου εκφοράς των πρώτων δελτίων της τηλεόρασης. Πιο συγκινητική η εικόνα που καταφεύγει σε μια πόρνη για να γλυτώσει. Καλύτερο από το Βαθύ πηγάδι αλλά και πάλι ο αφηγητής μου δίνει την αίσθηση γιατρού που σου αφηγείται το χρονικό του ασθενούς του: τα ξέρει όλα, χρησιμοποιεί ψυχολογικούς χαρακτηρισμούς και προοικονομεί τη συνέχεια. Δύσκολο κείμενο αλλά αρκετά καλό. Και φυσικά προσπερνούσα τα εθνολογικά στοιχεία που μου φάνηκαν αταίριαστα με τη ροή (κι ας διάβασα πιο πάνω ότι χρησίμευσαν για σύγκριση των πολιτισμών).